• من سابقه تحصیلی لازم را ندارم، شاید بهتر باشد که بعد از اینکه فلان مدرک را گرفتم وارد عمل شوم.

• برای دنبال کردن اینکار پول کافی ندارم.

• برای اینکار وقت ندارم.

• ارتباطات درست و لازم را در بازار ندارم.

• آخر من درمورد اینکار چه می دانم؟ هیچ. مطمئناً هیچوقت موفق نمی شوم.

• به اندازه کافی در باره این آموزش ندیده ام. اول باید همه چیز را درموردش بدانم.

به زبانتان موقع حرف زدن یا یک نفر دیگر دقت کنید. به عباراتی که استفاده می کنید دقت کنید، دارید بهانه می آورید؟ آیا دارید موقعیتتان را به خاطر فکر کردن درمورد نداشتن  هایتان توجیه می کنید؟

قدم 2: مراقب فلج تجزیه و تحلیل باشید

من قبل ترها خیلی در این دام افتاده ام. فلج تجزیه و تحلیل یعنی لازم باشد همه چیز درمورد نحوه انجام یک کار را قبل از شروع انجام آن بدانید.

تجربه خودم را برایتان تعریف می کنم. من قبل از شروع یک پرو ژه روزها و هفته ها را صرف تحقیق و تحلیل بازار می کردم. طی این مدت، دلایل کافی برای عدم موفقیت احتمالی خودم به دست می آوردم. به همین دلیل بعد از اینهمه زمانی که می گذاشتم آخر وارد عمل نمی شدم.

اگر آن زمان را صرف یک تحقیق کوچک میکردم و بعد وارد عمل می شدم، تجربیات بسیار باارزشی به دست می آوردم که خیلی بهتر از این بود که یکجا بنشینم و دنبال دلایل شکستم باشم. حتی ممکن بود طی این مدت به موفقیت هم دست پیدا کنم.

البته تحقیق کردن درمورد بازار خیلی مهم است اما مشکل زمانی ایجاد می شود که ما از اهدافمان آگاهی نداریم و دلیل جستجوهایمان را نمی دانیم. افتادن در دام فلج تجزیه و تجلیل خیلی راحت است پس حسابی مراقب باشید.

قدم 3: خودتان را از پرتگاه افکار تدافعی دور کنید

افکار ما خیلی راحت به سرازیری می افتند. وقتی افکار تدافعی به ذهنمان می رسد اگر فوراً متوقفشان نکنیم و آگاهانه خودمان را از آن بیرون نکشیم، اسیر ترس و فقدان خواهیم شد.

می توانید احساساتتان را تغییر داده و افکار تدافعیتان را با افکار زیر جایگزین کنید:

• تغییر زبان- به جای اینکه بگویید چون تجربه کافی ندارم، نمی توانم اینکار را انجام دهم، سعی کنید زبانتان را تغییر دهید به: الان تجربه کافی در این مورد ندارم اما مطمئنم که از عهده آن برخواهم آمد، پس از همین امروز شروع می کنم.

• تغییر فیزیولوژی- بلند شوید و چرخی در اطراف بزنید. کاری بکنید که وضعیت فیزیکی کنونیتان را به طرزقابل توجهی تغییر دهد. اینکار ابزار بسیار خوبی برای قطع هرگونه الگوی فکری است.

• تغییر تمرکز- تمرکزتان روی چیست؟ برای یک مدت چیز دیگری برای متمرکز شدن پیدا کنید.

قدم 4: بدانید که ذهنتان شما نیستید

درک ذهن شما خود شما نیست. فقط به خاطراینکه یک فکر تدافعی دارید به این معنی نیست که این حقیقت دارد یا باید آنرا دنبال کنید. می دانم این یکی از سخت ترین موارد است اما باید بفهمید که فکر شما خود شما نیست. شما موجودی الهی هستید، بسیار ارزشمندید و قدرت برآوردن عمیق ترین خواسته های درونیتان در شما وجود دارد.

قدم 5: دنبال بزرگترین ارزشتان باشید

به جای اینکه به دنبال دلیل این باشید که چرا نمی توانید درمقابل کسی دیگر موفق باشید، دنبال علت این باشید که چرا با فراهم کردن ارزشی که در آن مسابقه وجود ندارد، موفق خواهید شد.

به دنبال فرصت ها و موقعیت ها باشید نه فرصت های از دست رفته. دنبال چیزهایی باشید که برای دیگران موفقیت آورده است و از آنها بعنوان منبع الهام استفاده کنید. دنبال کارهایی باشید که دیگران خوب انجام داده اند و از آنها درس بگیرید.

روی ایجاد ارزش تمرکز کنید. انتظار داشته باشید که داده هایتان بیشتر از دریافت هایتان باشد. وقتی این مفهوم ساده را خوب تمرین کرده و در آن استاد شدید، متوجه خواهید شد که برای برآوردن دیدگاهتان، دیگر خودِ آن مسابقه برایتان اهمیت ندارد.

قدم 6: "چگونه" را فراموش کنید، روی "چه" تمرکز کنید

قبل از شروع عمل درمورد یک ایده یا پرو ژه، اسیر شدن در دام جزئیات اینکه چگونه به هدفتان برسید خیلی ساده است. وقتی خیلی اسیر چگونه ها شوید، مطمئناً با بمبارانی از کارهای ناممکن هم روبه رو خواهید شد. این خیلی ناامید کننده است و نیروی حرکت شما را کند می کند. بعلاوه، کارها معمولاً آنطور که شما انتظار دارید پیش نمی روند. بله مهم است که برای رسیدن به هدفتان برنامه داشته باشید اما باید این برنامه ها را با دیدگاهی بسیار سطح بالا خلق کنید که اسیر چگونه ها نباشد.

برای ایجاد یک هدف مشخص، واضح و قابل ارزیابی، وقت خیلی بهتر می گذرد. اول باید بدانید که می خواهید به "چه" برسید، بعد برای آن برنامه بریزید و بعد با قدرت تمام وارد عمل شوید. پس همین حالا روی کاری که می توانید بکنید تمرکز کنید!

درست مثل رانندگی کردن در شب در خارج از شهر، بیرون بسیار تاریک است و فقط می توانید راه دو متر جلوتر از خودتان را ببینید. البته مقصدتان را می دانید (که هدف شماست) و می دانید که راه بالاخره شما را به آن مقصد می رساند (برنامه). تمام کاری که از دستتان برمی آید تمرکز بر دو متر جلویی تان است.

افکار خودویرانگر را رها کنید!

من این ترس ها را با همه درمیان می گذارم. درواقع، همیشه این تر س ها را حس می کنم. خیلی سال پیش با فکر چیزی که می ترساندم، بر خودم می لرزیدم. احساس می کردم دستهایم رعشه می گیرند و قلبم وارد گلویم شده است. از آن موقع یاد گرفته ام که فقط عمل کنم. هر زمان که برای کاری وارد عمل می شوم، کاری که موجب ترسم بود، دیگر هیچ وقت شکست نخوردم. دیگر همه چیز خیلی بهتر از آنچه که ترسم اجازه می داد می شد. شکست دقیقاً همان زمانی اتفاق می افتد که تسلیم می شوید. اگر تسلیم نشوید محال است که شکست بخورید.

(البته منظورم این نیست که کله شق و یک دنده باشید. منظورم این است که پشتکار داشته باشید و به موفقیتتان ایمان داشته باشید.)